Artystyczną karierę zaczynał od występów na scenie, ale to role filmowe (przede wszystkim Bogumiła Niechcica w "Nocach i dniach" oraz prof. Rafała Wilczura w "Znachorze" dały mu ogromną popularność Dwukrotnie się żenił. Z pierwszego małżeństwa z aktorką Elżbietą Will miał córkę Magdalenę, z drugiego – z Elżbietą Godorowską – syna Jana Więcej takich historii znajdziesz na stronie głównej Onetu 12 kwietnia 1982 r. na ekrany polskich kin wszedł "Znachor". Krytykom film Jerzego Hoffmana nie spodobał się, ale widzom tak. Sale kinowe pękały w szwach. W rankingu najpopularniejszych filmów lat 80. opowieść o prof. Rafale Wilczurze, którego zagrał Jerzy Bińczycki, zajęła 10. miejsce, przyciągając przed duże ekrany prawie 6,5 mln Polaków. Co ciekawe, wielu widzów właśnie tę rolę, a nie Bogumiła Niechcica w "Nocach i dniach", uważa za najwybitniejszą kreację aktora. "Na czym zasadzała się siła aktorstwa Jerzego Bińczyckiego? Po dziś dzień nie wiem, jakim aktorem był Bińczycki. To banał, jeśli powiem, że dobrym, ale czy wielkim? Na pewno był szlachetnym człowiekiem. To z niego emanowało. Przed kamerą Binio zawsze wydawał się niesłychanie prawdziwy" – mówił reżyser Jerzy Hoffman. Jerzy Bińczycki w filmie "Znachor" Uważał, że kamera go nie lubi Jerzy Bińczycki urodził się 6 września 1937 r. w Witkowicach. Swoją przyszłość wiązał z architekturą, do czego zachęcali go nauczyciele. O aktorstwie nie myślał. W liceum zaprzyjaźnił się z Markiem Walczewskim i postanowił wspierać go podczas wstępnych egzaminów do krakowskiej PWST. Sam też stanął przed komisją, zupełnie nieprzygotowany. Jak wspominała w "Gazecie Wyborczej" jego druga żona Elżbieta: Nazwiska obydwu przyjaciół znalazły się na liście przyjętych. "Binio na zewnątrz wydawał się spokojny, ale wewnątrz szalał. Miewał dziwne pomysły. Rozrabiali razem z moim byłym mężem Markiem Walczewskim. Takie dwa wariaty” – mówiła Anna Polony w "Dobrym Tygodniu". Resztę artykułu znajdziesz pod materiałem wideo: Karierę Jerzy Bińczycki zaczynał od epizodów w spektaklach Teatru Śląskiego. Musiało upłynąć trochę czasu, by aktorstwo stało się dla niego sensem życia, powołaniem. Nigdy nie pozbył się strachu przed publicznymi występami. Jak tłumaczyła Elżbieta Bińczycka: Popularność przyniosły mu role Bogumiła Niechcica w "Nocach i dniach" Jerzego Antczaka i prof. Wilczura. Co ciekawe, aktor uważał, że "kamera go nie lubi". Podobno pierwszy dzień na planie zdjęciowym ekranizacji powieści Marii Dąbrowskiej wypadł tak źle, że Jerzy Bińczycki chciał zwracać pieniądze za zużytą taśmę i zrezygnować z dalszej gry. W "Nocach i dniach" stworzył kreację, która przyniosła mu nagrodę na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku. Przyjaciele, opisując Jerzego Bińczyckiego, zwracali uwagę na jego poczucie humoru, dobroć i wrażliwość. Jerzy Stuhr wspominał: Jerzy Trela dodał: A Jacek Fedorowicz podkreślił: Nie wierzył w aktorskie małżeństwa Gdy Jerzy Bińczycki zdawał egzaminy do szkoły teatralnej, nagle zmarła jego ukochana mama. Bardzo przeżył jej śmierć, pogrążył się w żałobie, z której – jak informują plotkarskie media – wyrwała go Aleksandra Górska, młodsza o dwa lata studentka krakowskiej PWST. Zostali parą. W 1960 r. Górska otrzymała dyplom i wyjechała do Katowic do pracy w Teatrze Śląskim. Bińczycki ukończył studia rok później. Dostał angaż do tej samej placówki. Na miejscu okazało się, że ma rywala. Był nim Andrzej Szajewski, absolwent warszawskiej PWST. To właśnie on został mężem Górskiej oraz ojcem jej dwóch synów, Tadeusza i Łukasza. Foto: Gałązka / AKPA Aleksandra Górska gra babcię Lucynę Wielicką w serialu "Ojciec Mateusz" U boku Jerzego Bińczyckiego pojawiła się Elżbieta Will, aktorka katowickiego teatru. Pobrali się, przeprowadzili do Krakowa, na świat przyszła ich córka Magdalena (zajmuje się badaniami sztuki bizantyjskiej, pracuje na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie). Chętnie występowali razem na scenie Starego Teatru. Wiadomość o ich rozstaniu była zaskoczeniem. Rozwód przebiegł w pokojowej atmosferze. O swojej pierwszej żonie aktor wypowiadał się zawsze z sympatią i wdzięcznością; grywali potem wspólnie w spektaklach. "Małżeństwo to hazard. Mówi się: na całe życie, ale nie zawsze się to spełnia. Ludzie się rozstają. Ja też przeżyłem rozwód" — przyznał Bińczycki. I dodał: Po rozwodzie nie planował kolejnego związku. Poświęcił się pracy. Do czasu aż o wywiad poprosiła go Elżbieta Godorowska, studentka Uniwersytetu Jagiellońskiego. "Jako dziecko przychodziłam z rodzicami do krakowskiego SPATiF-u. Mój ojczym był dziennikarzem, znał środowisko aktorskie. Poznałam Jurka już jako 17-latka, a kiedy byłam na trzecim roku polonistyki, świeżo po egzaminie z literatury współczesnej, gdzie omawiałam twórczość Marii Dąbrowskiej, poprosiłam go o wywiad" — wspominała. Po rozmowie została zaproszona do Starego Teatru na premierę reżyserowanej przez Bińczyckiego sztuki "Queen Mary" i na bankiet. Potem nastąpiły kolejne spotkania, a ich konsekwencją stało się drugie małżeństwo aktora. Elżbieta Godorowska była młodsza od męża o 17 lat. "Takiej kobiety szukałem. Zarówno mnie, jak i jej zależało na tym, żeby mieć prawdziwy dom, rodzinę. Tego nam brakowało. Mimo różnych temperamentów i rytmów wewnętrznych nasze marzenia i wyobrażenia o domu gdzieś się spotkały. To układanie wspólnego życia było dla mnie czasem wielkiego renesansu. Zaczęło się coś na nowo w mojej biografii, co zmieniło sens mojego życia" — mówił Jerzy Bińczycki w wywiadzie dla magazynu "Pani". W 1982 r. na świat przyszedł ich syn Jan (literaturoznawca). "Tworzyliśmy typową, mieszczańską rodzinę z rytuałem niedzielnych obiadów, podziałem obowiązków... Ale tata nie wprowadzał w domu reżimu. Nie chciał, żebym poszedł jego drogą i został aktorem. Straszył mnie tylko, żartując, że jak nie będę się uczył, to będzie musiał upchnąć mnie jakoś w teatrze jako halabardnika" — opowiadał Jan Bińczycki. Foto: Jan Bińczycki / Facebook/ Jerzy Bińczycki z drugą żoną Uprawiał dynie, które zdobywały nagrody na wystawach rolniczych W młodości Jerzy Bińczycki lubił spędzać czas z przyjaciółmi, godzinami grali w pokera. Jako dojrzały mężczyzna skupił się na życiu rodzinnym i odkrył nową pasję – ogrodnictwo. "W komponowaniu ogrodu widać było jego poczucie estetyki, tak samo w domu nad morzem, który sam wymyślił i dużo rzeczy sam zrobił. Tam też był ogród, z warzywnikiem skomponowanym kolorystycznie. W Krakowie były kwiaty wiosenne i jesienne, a letnie – nad morzem" – mówiła Elżbieta Bińczycka w wywiadzie dla "Gazety Wyborczej". Letni dom znajdował się w Karwieńskich Błotach. Rodzina spędzała tu wakacje, częstym gościem była też Anna Dymna. Jej syn Michał w rozmowie z "Dziennikiem Polskim" wspominał, że Jerzy Bińczycki: Jak ujawniła Elżbieta Bińczycka: Foto: Prończyk / AKPA Jerzy Bińczycki Cztery miesiące przed śmiercią Jerzy Bińczycki został dyrektorem Starego Teatru. Ostatni raz wystąpił publicznie pod koniec września 1998 r. podczas obchodów z okazji 10-lecia pierwszej w Krakowie transplantacji serca i olimpiady osób po przeszczepach. Recytował wiersz Wisławy Szymborskiej "Do serca w niedzielę". Nowa funkcja wiązała się z częstymi oficjalnymi wyjściami, których aktor nie lubił. Jan Bińczycki w rozmowie z "Dziennikiem Polskim" opowiedział o śmierci swojego ojca. Jego rodzice mieli uczestniczyć w balu charytatywnym w Muzeum Narodowym. "Tata wiązał muchę, widać było, że bardzo nie chce mu się wychodzić. Mruknął pod nosem, że wolałby malować płot w Karwieńskich Błotach, niż iść na ten bal. Jednak poszli, a kiedy wrócili w nocy, spałem już. Mama obudziła mnie rano informacją, że dzieje się coś złego, z ojcem nie ma kontaktu, nie reaguje" — relacjonował. Ostatnie słowa, które usłyszał od ojca, brzmiały: Jerzy Bińczycki zmarł na zawał serca 2 października 1998 r. w szpitalu im. Gabriela Narutowicza w Krakowie. Został pochowany w Alei Zasłużonych Cmentarza Rakowickiego. W ostatniej drodze towarzyszyło mu kilka tysięcy krakowian. "Zostawiłeś mało przyjazną aurę początku października, w której moknąć będzie Twój nieprzygotowany na przyjście jesieni ogród. Zostawiłeś piękne oczy Elżbiety, w których trwogę potwierdza przepastne zdumienie, że może jednak zniknąłeś na zawsze. Zostawiłeś chłopięcy smutek Jaśka... Wierzę, że zmarli jak nikt integrują żywych. A jeśli Twoja śmierć tego nie potwierdzi, oznaczać to będzie, że trumnę, w której spoczywasz, otaczają martwi" — powiedział nad grobem przyjaciela Jan Nowicki. Foto: Jacek Bednarczyk / PAP / PAP Jerzy Bińczycki przez cztery miesiące był dyrektorem Starego Teatru Chcesz podzielić się ciekawym newsem lub zaproponować temat? Skontaktuj się z nami, pisząc maila na adres: plejada@ Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z życiem gwiazd, zapraszamy do naszego serwisu ponownie!